τρου
ξαναγυρναμε στα 90's
With a bit of luck everything's falling in place
The maybe things will feel it's been such a race
Now everything's fine, carry on
The maybe things will feel it's been such a race
Now everything's fine, carry on
If times are hard it's just too bad, just go on your way
Some people will do anything, well that's what they say
But everything's fine, carry on
Some people will do anything, well that's what they say
But everything's fine, carry on
When you look at life all you see is a dull reality
Wait until some clown on stage explains to you life's mysteries
Wait until some clown on stage explains to you life's mysteries
If somebody tells you put your hands on your head
Think you look just like a snake when you crawl like a worm
But everything's fine, carry on
Think you look just like a snake when you crawl like a worm
But everything's fine, carry on
When you look at life all you see is a dull reality
Wait until some clown on stage explains to you life's mysteries
Wait until some clown on stage explains to you life's mysteries
τελικα NY hardcore και παλι..
Αυτος ειναι ο Sheer Terror
μεγαλος σε ηλικια πια σε μια συναυλια
2018 ΝΥ για ιατρικα εξοδα.
Στο 5.10 τους λεει διαφορα
λεει πουστε ρε ηρθατε με τα παιδικα καροτσακια
και με τις κουπες σας καφε...look at you now...
λεει και αλλα..
πιο μετα στο 14.20 διηγειται την φαση
μεταξυ proud boys trump και sheer terror.
Reddit
Ray Beez (Warzone), Jimmy G. (Murphy's Law) & Lemmy (Motorhead) The Ritz 1986.
I've always been crazy
So much trouble it's put me through
Been busted for things
I didn't do it
I didn't do it
I can't say that I'm proud of all the things that I've done
But I know it's gonna get me - get me - get me in the long run
In your mind, in your heart, in your spirit you will find
In my mind, in my heart, in my spirit now I know
I've always been different with one foot over the line
Winding up somewhere with one step ahead or behind
It hasn't been too easy but I guess I shouldn't complain
I've always been crazy but it's kept me from going insane
I'm going insane (3x)
Nobody knows if it's something to bless
You're to blame
So far, I ain't found the time, I just can't change
I think I'm going crazy, it's kept me from going insane
Crazy but not insane (4x)
ΜΟΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Καπετάνιος αποσπάσματος που κυνηγούσε τον Άρη)
Ο Μόκας καταγόταν από τα Μικρά Βραγγενά Καρδίτσας . Αγράμματος, δεν πήγε ποτέ σχολείο. Την περίοδο της κατοχής δημιούργησε αντικομουνιστική ομάδα που δρούσε στην περιοχή της Ηπείρου κοντά στον Ζέρβα. .Μετά την απελευθέρωση επικεφαλής ομάδας <<Εθνικοφρόνων >>συνέχισε την δράση του πλιατσικολογώντας χωριά της Ηπείρου και των Αγράφων . Η ομάδα του συμμετείχε στον εγκλωβισμό του Άρη στη Μεσούντα και στον αποκεφαλισμό του . Μαζί με τον Γιώργο και Βενιζέλο Στάθη μετέφερε τα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλα στον Σταθμό Χωροφυλακής στην Πύλη Τρικάλων και από εκεί στα Τρίκαλα όπου κρεμάστηκαν στον φανοστάτη .Τέλος από τα Τρίκαλα , μετέφεραν τα κεφάλια στην Αθήνα, για να εισπράξουν την αμοιβή της επικήρυξης . Από την κυβέρνηση τους πρότειναν για λόγους ασφαλείας να μην επιστρέψουν στα Βραγγενά γιατί κινδύνευε η ζωή τους . Τους προσφέρθηκαν κρατικές θέσεις. Ο Βενιζέλος Στάθης έμεινε στη Αθήνα και διορίστηκε φύλακας στις φύλακες Αβέρωφ ,ενώ Ο Μόκας με τον Γιώργο Στάθη επέστρεψαν στα Βραγγενά και συνέχισαν την δράση τους μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1946. Για την συμμετοχή του στο θάνατο του Άρη, η ζωή του στο χωριό απειλείτο από οπαδούς του ΕΑΜ. Τον Σεπτέμβριο του 46 έφυγε από το χωριό του και κρύφτηκε για ένα διάστημα στο χωριό , Κέδρος Ευρυτανίας, στο σπίτι της αδερφής του ,όπου ήταν παντρεμένη. Τα Χριστούγεννα του 1946 επιστρέφοντας στα Βραγγενά ,για να ανασυγκροτήσει την ομάδα του, έπεσε σε ενέδρα ανταρτών και εκτελέστηκε.
Η κόρη του Κωνσταντίνου Μόκα Κωνσταντίνα, η οποία γεννήθηκε λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του πατέρα της (1-1-1947 ) , το 2006 μου παραχώρησε στο Μουζάκι Καρδίτσας την παρακάτω συνέντευξη για τον πατέρα της .
<< Ο πατέρας μου Κωνσταντίνος Μόκας γεννήθηκε το 1909 στα Μικρά Βραγγενά Ευρυτανίας . Ήταν μοναχογιός του Ιωάννη και της Αγγελικής Μόκα που είχαν ακόμα τέσσερα κορίτσια.
Ο παππούς μου ήταν κτηνοτρόφος. Ο πατέρας μου δεν ασχολήθηκε ποτέ με την κτηνοτροφία και δεν πήγε ποτέ στο σχολείο , δεν ήξερε καθόλου γράμματα. Το 1930 πήγε φαντάρος . Επιστρέφοντας παντρεύτηκε με την μητέρα μου Αγορίτσα και απέκτησαν επτά παιδιά τον Νίκο (1934), Παύλο (1936) Ευριπίδη (1938), Σωτήρη (1940) Χρυσούλα (1943) ,Γεωργία ( 1945) και εμένα Κωνσταντίνα (1947).
Η Χρυσούλα είναι η μητέρα της γνωστής τραγουδίστριας Θ.Ε.
Στην κατοχή, ο πατέρας μου συνελήφθη από την Χωροφυλακή μαζί με τον συγχωριανό του Γιώργο Στάθη ( ξάδερφος της γυναίκας του ) για ζωοκλοπές. Πέρασε δικαστήριο και καταδικάστηκε. Οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα ,όπου παρέμεινε για δύο χρόνια . Οι Γερμανοί τους πήραν για εκτέλεση ,όμως στη διαδρομή κατόρθωσαν να αποδράσουν μαζί με το Γιώργο Στάθη και με τα πόδια να επιστρέψουν στο χωριό.
Στο χωριό μαζί με τον Στάθη οργάνωσαν αντιστασιακή ομάδα . Η ομάδα ήρθε σε επαφή και συνεργάστηκε με τον Ζέρβα. Εκεί στον Ζέρβα γνώρισε και τον Κώστα Βόιδαρο και έγιναν φίλοι.
Μετά την κατοχή, η ομάδα του δρούσε στην περιοχή μας και συνεργαζόταν με τον Βόιδαρο. Τον Ιούνιο του 1945 περικύκλωσαν τον Άρη Βελουχιώτη, στο Μυρόφυλλο και προσπάθησαν να τον συλλάβουν . Πριν είχαν συλλάβει τον Δράκο ,μαυροσκούφη του Άρη. Όταν ο Άρης έμεινε μόνος με τον Τζαβέλα, ο πατέρας μου με τον Βόιδαρο άκουσαν ένα κρότο από την χειροβομβίδα που έσκασε και με την οποία αυτοκτόνησαν .Ο πατέρας μου με τον Βόιδαρο πήραν μαζί τους τον Δράκο και πήγαν στο μέρος που ήταν ο Άρης με τον Τζαβέλλα . Ο πατέρας μου πήρε το σκούφο, τα κιάλια και το χρυσό μαχαίρι που είχε ο Άρης και έδωσαν εντολή στον Δράκο να τους κόψη τα κεφάλια. Την στιγμή που αυτός έκοβε τα κεφάλια είπε << κοίτα αρχηγέ εγώ που φιλούσα αυτό το κεφάλι ,τώρα στο κόβω..>>
Πήραν τα κεφάλια ,τα έπλυναν στο ρέμα και τα έβαλαν σε ένα σακίδιο με αλάτι. Ο πατέρας μου μαζί με τον Γιώργο Στάθη και τον Βενιζέλο Στάθη τα μετέφεραν στο Σταθμό Χωροφυλακής στην Πύλη Τρικάλων . Εκεί , ενώ αυτοί συνομιλούσαν με τον διοικητή, ένας χωροφύλακας τους τα έκλεψε. Μετά από άγριο ξυλοδαρμό , τους τα επέστεψε. Έφυγαν από την Πύλη ,μεταφέροντας τα κεφάλια στα Τρίκαλα , όπου τα κρέμασαν στο φανοστάτη. Από εκεί ο πατέρας μου μαζί με τον Γιώργο και Βενιζέλο Στάθη πήραν τα κεφάλια τα μετέφεραν στην Αθήνα και τα παρέδωσαν στην κυβέρνηση, για να εισπράξουν την αμοιβή της επικήρυξης. Τα χρήματα που εισέπραξαν ήταν πάρα πολλά, τρία τσουβάλια. Στην Αθήνα η κυβέρνηση τους πρότεινε να μείνουν εκεί, να μην επιστρέψουν στο χωριό και θα τους διόριζαν σε διάφορες κρατικές θέσεις. Ο Βενιζέλος Στάθης έμεινε στην Αθήνα και διορίστηκε φύλακας στις φυλακές Αβέρωφ . Ο πατέρας μου με τον Γιώργο Στάθη δεν δέχτηκαν. Θα επιστρέψουμε πίσω στο χωριό ,έχουμε ακόμα πολύ αγώνα να κάνουμε, είπαν.
Όταν επέστρεψαν στο Μουζάκι , ο πατέρας μου φοβήθηκε μήπως τον σκοτώσουν και άφησε το ένα τσουβάλι με τα χρήματα σ ένα φίλο του ,με την υπόσχεση αν σκοτωθεί να τα δώσει στην γυναίκα του Αγορίτσα . Είχε τόσα παιδιά να μεγαλώσει. Όταν επέστρεψε στο χωριό είπε στην μάνα μου σε ποιόν άφησε τα χρήματα, τον οποίο και εγώ γνωρίζω. Αυτός όμως δεν τα επέστρεψε ποτέ.
Γυρίζοντας στο χωριό συνέχισε για λίγο διάστημα την δράση του ,μετά όμως τον Σεπτέμβρη του 1946 φοβήθηκε ,διέλυσε την ομάδα του ,πήρε την οικογένεια του και πήγε στον Κέδρο Ευρυτανίας , όπου έμεινε στο σπίτι της αδερφής του Όλγας που ήταν παντρεμένη εκεί.
Ανήμερα των Χριστουγέννων 25-12-1946 πήρε το άλογο του να επιστρέψει στα Βραγγενά , για να επανασυγκροτήσει την ομάδα του, παρά την επιμονή της μητέρας μου να μην πάει.
Όταν έφθασε κοντά στο χωριό στη θέση Φιλίκι ,συνάντησε μια συγχωριανή του κοπέλα ,αυτή σήμερα ζει και είναι στο χωριό Βουτσινιά , η οποία του είπε ,αν έχει να της δώσει κανένα τσιγάρο και τον πρότεινε να καθίσουν μαζί να το καπνίσουν. Αυτή ήταν η μοιραία στιγμή για τον πατέρα μου .Κατέβηκε από το άλογο του και κάθισαν να καπνίσουν . Σε λίγο πισώπλατα πυροβολήθηκε από αντάρτες και σκοτώθηκε. Αυτά τα είδε ο γαμπρός από αδελφή του, Θύμιος Καπούλας, που έβοσκε εκεί κοντά τα πρόβατα του και τα διηγήθηκε αργότερα στη μητέρα μου .
Τον πατέρα μου τον μετέφεραν στα Μικρά Βραγγενά, όπου και έγινε ο ενταφιασμός του. Οι φίλοι και οι σύντροφοι του έβγαλαν μάλιστα και τραγούδι.
Μετά από λίγες ημέρες ,από τον θάνατο του πατέρα μου ,ήρθε στο σπίτι μας ένας αντάρτης και ενημέρωσε την μητέρα μου και τους άλλους της ομάδας ,να φύγουν από το χωριό γιατί θα μπουν οι αντάρτες μέσα και θα σκοτώσουν όλα τα <<συμμορίτια>>. Νύχτα έφυγε η μάνα μου και μετέφερε όλη την οικογένεια της στο Μουζάκι. Εκεί μέναμε σε μια παράγκα.
Εν τω μεταξύ οι αντάρτες μπήκαν στο χωριό και έκαψαν τα σπίτια όλων που ήταν στην ομάδα του πατέρα μου . Το δικό μας δεν το έκαψαν , άστο αυτό είπαν, έτσι και αλλιώς καμένο είναι ...
Η μάνα μου στο Μουζάκι πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια . Επιστρέψαμε στο χωριό το 1950, μετά τον εμφύλιο. Τα δύο μου αδέρφια, Παύλο 16 ετών και Ευριπίδη 14 ετών , τα διόρισαν στον σταθμό Χωροφυλακής στα Βραγγενά να κάνουν διάφορες χαμαλοδουλειές .
Ανήμερα της 28 -10-1950 κατά την διάρκεια εορτής της επετείου για τον Αλβανικό πόλεμο , έγινε ρήψη πυροβολισμών προς τιμή των πεσόντων . Εκεί από <<λάθος >> πυροβολισμούς σκοτώθηκε ο αδερφός μου Παύλος και τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι ,το οποίο ακρωτηριάστηκε ,ο Ευριπίδης που ήταν μπροστά στους συγκεντρωμένους. Ο Νίκος είχε πεθάνει μικρός στην κατοχή. Τα κορίτσια παντρεύτηκαν όλα ,όπως και ο Σωτήρης.
Τα προσωπικά αντικείμενα του Άρη ,τα είχε δώσει ο πατέρας μου ,στην μητέρα μου τα οποία κρατούσε. Αργότερα τα πούλησε, σε κάποιον άγνωστο αντί μικρής αμοιβής, διότι είχαμε περιέλθει σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Αμέσως μετά τον αποκεφαλισμό του Άρη, η ομάδα έβγαλε μία φωτογραφία που φαίνεται ο σκούφος του Άρη ,τα κιάλια του και το χρυσό μαχαίρι. >>
( Στην φωτογραφία ο ΜΟΚΑΣ 4ος από δεξιά )
Αφιερωμενο στον Κο Κουβελο
σύζυγο της Κας Ντορας Μπακογιαννη
που χει το γραφειο προσληψεων στην Κοσκο
στο Λιμανι.
from 
thk 2021-02-17 00:11
thk 2021-02-17 00:11