εγραψε εν@ ηλιθιος/α ανωνυμος/η δημοσιογραφος/α των τριακοσιων ευρω με προγραμμα οαεδ αποφυτο ιεκ αντεννα του κυριου κυριακου στο μαγαζι του κυριου μαρινακη για την οδο ναξου με αφορμη το σινεμα λιλα που ειναι ενα τετραγωνο πανω απο μενα και ειναι πατησια οχι κυψελη. παιδια δεν ειναι ολα κυψελη επειδη ειναι κουλ και lgbtq+ φρεντλη ανοιξτε και κανα χαρτη της γκουγκλ. το δημοτικο διαμερισμα αλλαζει απο την αμοργου και περα ειναι αλλη γειτονια. εδω ειμαστε πατησια αγιος λουκας. δεν αρκει να γραφεις στου μαρινακη μπουρδες για να πεις στη μαμα και στο μπαμπα που πληρωσαν τα διδακτρα στον κυριο κυριακου οτι καλα εκανες και εγινες δημοσιογραφος απληρωτος (στο μαγαζι του μαρινακη). ενα τσουρμο μελο μαλακιες λεει πχ το στεκι ανω-κατω που ειναι απο τα 90s το λεει «ανω κατω η πατησιων» και βαζει και γωγου μεσα. και ναι ειναι ολα εξωτικα και γουαου (αμα πληρωνει η μαμα και ο μπαμπας ακομα και στα τριαντα γιατι με τα τρακοσια του μαρινακη δεν την βγαζεις με τα νοικια που παιζουν πλεον κυψελη). τα πατησια που δεν ειναι εδω αλλα καπου παραδιπλα που δεν πηγε ομως τα λεει «καλτ πατησια». αλλα δεν πηγε γιατι κουραστηκε το παιδι και περασε η ωρα και εχει ακουσει παλιοκουβεντες για την περιοχη. δεν ηξερε ουτε καν που βρισκεται.
το ενα με το τρια ειναι ιδιο αλλα δε γαμιεται να ναι καλα η κυψελη και ο κυριος μαρινακης που μας εβαλε με βισμα για τα τρακοσια και μας ενημερωνει «Τρεις είναι οι κατηγορίες των ανθρώπων που ζουν στο κέντρο της Αθήνας: εκείνοι που εξαναγκάστηκαν μην έχοντας άλλη επιλογή, εκείνοι που το θέλησαν, το ονειρεύτηκαν και το πέτυχαν (αδιαφορώντας για σπίτια πλησίον θάλασσας ή/και βουνού) και εκείνοι που, το θέλησαν δεν το θέλησαν, δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς.»
εγω προς το παρον ονειρευομαι να το πετυχω και να σε πετυχω πουθενα να σε πλακωσω στις φαπες