pepi Σαβ. 31 Μαρ. 2012 16:55
0 views
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον παράνομο μετανάστη που ζητά στέγη και φιλοξενία σε μια ξένη χώρα σαν την Ελλάδα; Η απέλαση. Βρίσκονται άνθρωποι μετέωροι, χωρίς κανένα χαρτί, σε μια χώρα που οι κάτοικοί της απαιτούν να τους διώξουν. Είναι θέμα ύπαρξης. Κοινωνικής κυρίως.
Σχεδόν σε κάθε ταινία σας ο μετανάστης είναι πρωταγωνιστής...Είμαι ο ίδιος μετανάστης. Έχω ζήσει σε 3 διαφορετικές χώρες και έχω βιώσει την ξένη κουλτούρα. Ξέρω καλά τι σημαίνει να μην είσαι ριζωμένος κάπου. Έχω κάτι το μετέωρο μέσα μου και αυτό μου επιτρέπει να ταυτιστώ με αυτά τα μετέωρα παιδιά. Με τραβάει πολύ η έννοια του ξένου. Ο «ιερός» άνθρωπος του Καμί που παλεύει να βρει θέση σε μια μισαλλόδοξη Ευρώπη, μια ήπειρο αφιλόξενη και εχθρική στο «άλλο».
Η Ελλάδα της κρίσης μπορεί να αντέξει άλλους μετανάστες; Τους χρειάζεται; Πιο πολύ από ποτέ! Έχει ανάγκη τη δημιουργικότητα, την ενέργεια, το πάθος τους για ζωή. Η ράθυμη και κακομαθημένη ελληνική κοινωνία χρειάζεται καινούργιο αίμα.
Τελικά ο σύγχρονος Έλληνας είναι ρατσιστής και ξενοφοβικός; Ζούμε σε μια χώρα με διάφορες ιδεοληψίες και μας μεγαλώνουν ταΐζοντας τον εγκέφαλό μας με διάφορα παραμύθια. Έτσι, μεγαλώσαμε με διάφορα στερεότυπα. Όπως ότι ανήκουμε στη χώρα της φιλοξενίας, την ομορφότερη, το λίκνο της δημοκρατίας κτλ. Παράλληλα, μάθαμε ότι μπορούμε να ζούμε πλουσιοπάροχα δουλεύοντας ελάχιστα ή ότι αν έχουμε πολιτικό μέσο μπορούμε να πιάσουμε την καλή. Την ίδια στιγμή χλευάζαμε τους «ρατσιστές ξένους», θεωρώντας τους εαυτούς μας φοβερούς, αλέγρους τύπους, ανώτερη φυλή. Όλα αυτά αποδείχτηκαν φούσκες.
Αλήθεια, ποια θεωρείτε τη βασική αιτία της σημερινής κατάντιας; Μιλάω για την οικονομική κρίση, που αποκάλυψε το σαθρό πολιτικό σκηνικό της σύγχρονης Ελλάδας. Μετά τη μεταπολίτευση δημιουργήθηκε ένα τερατούργημα με τη συνδρομή των ηγεσιών της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε επίπεδο, από το ασφαλιστικό ως την παιδεία και την υγεία, στήθηκε ένα ψεύτικο σκηνικό. Ταυτόχρονα, ζούσαμε με λεφτά άλλων. Δανεικά. Ώσπου τελείωσαν κι αυτά. Και τώρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λίγα, καθώς και να επιστρέψουμε αυτά που φάγαμε.
Σχεδόν σε κάθε ταινία σας ο μετανάστης είναι πρωταγωνιστής...Είμαι ο ίδιος μετανάστης. Έχω ζήσει σε 3 διαφορετικές χώρες και έχω βιώσει την ξένη κουλτούρα. Ξέρω καλά τι σημαίνει να μην είσαι ριζωμένος κάπου. Έχω κάτι το μετέωρο μέσα μου και αυτό μου επιτρέπει να ταυτιστώ με αυτά τα μετέωρα παιδιά. Με τραβάει πολύ η έννοια του ξένου. Ο «ιερός» άνθρωπος του Καμί που παλεύει να βρει θέση σε μια μισαλλόδοξη Ευρώπη, μια ήπειρο αφιλόξενη και εχθρική στο «άλλο».
Η Ελλάδα της κρίσης μπορεί να αντέξει άλλους μετανάστες; Τους χρειάζεται; Πιο πολύ από ποτέ! Έχει ανάγκη τη δημιουργικότητα, την ενέργεια, το πάθος τους για ζωή. Η ράθυμη και κακομαθημένη ελληνική κοινωνία χρειάζεται καινούργιο αίμα.
Τελικά ο σύγχρονος Έλληνας είναι ρατσιστής και ξενοφοβικός; Ζούμε σε μια χώρα με διάφορες ιδεοληψίες και μας μεγαλώνουν ταΐζοντας τον εγκέφαλό μας με διάφορα παραμύθια. Έτσι, μεγαλώσαμε με διάφορα στερεότυπα. Όπως ότι ανήκουμε στη χώρα της φιλοξενίας, την ομορφότερη, το λίκνο της δημοκρατίας κτλ. Παράλληλα, μάθαμε ότι μπορούμε να ζούμε πλουσιοπάροχα δουλεύοντας ελάχιστα ή ότι αν έχουμε πολιτικό μέσο μπορούμε να πιάσουμε την καλή. Την ίδια στιγμή χλευάζαμε τους «ρατσιστές ξένους», θεωρώντας τους εαυτούς μας φοβερούς, αλέγρους τύπους, ανώτερη φυλή. Όλα αυτά αποδείχτηκαν φούσκες.
Αλήθεια, ποια θεωρείτε τη βασική αιτία της σημερινής κατάντιας; Μιλάω για την οικονομική κρίση, που αποκάλυψε το σαθρό πολιτικό σκηνικό της σύγχρονης Ελλάδας. Μετά τη μεταπολίτευση δημιουργήθηκε ένα τερατούργημα με τη συνδρομή των ηγεσιών της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε επίπεδο, από το ασφαλιστικό ως την παιδεία και την υγεία, στήθηκε ένα ψεύτικο σκηνικό. Ταυτόχρονα, ζούσαμε με λεφτά άλλων. Δανεικά. Ώσπου τελείωσαν κι αυτά. Και τώρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λίγα, καθώς και να επιστρέψουμε αυτά που φάγαμε.