Το αλεποχώρι είναι ένα μικρό χωριουδάκι στην δυτική πλευρά της αττικής, στο τέλος του κορινθιακού, κάτω από το όρος Γεράνια. Εκεί είχα την τύχη να περνάω τα παιδικά μου καλοκαίρια, λόγω καταγωγής της μάνας μου από τα βίλια (ο προπάππος μου, είχε ένα από τα πρώτα χαμόσπιτα της παραλίας...). Στα 80s η θάλασσα ήταν τόσο καθαρή που πιτσιρικάδες πιάναμε στα βράχια μικρές γαρίδες, τις εγκλωβίζαμε σε μπουκάλια κοκακόλας και παριστάναμε ότι έχουμε ενυδρείο... μέσα σε 30 χρόνια πέρα από την απίστευτη δόμηση κάθε τύπου (εντάξει αυτό είναι λογικό), η θάλασσα έχει γεμίσει σκουπίδια (μόνο αυτά που παρασύρει η βροχή από τον δρόμο αρκούν), και η παραλία είναι τίγκα στα αποτσίγαρα. Το πιο αστείο είναι όταν σκάω με τασάκι, όλοι με κοιτάζουν σαν εκκεντρικό...Το επίσης απίστευτο είναι, ότι ίδιες συμπεριφορές έχουν και τύποι, πιο αλτέρνατιβ, και φρι κάμπερς άμα λάχει, που στα πιο απίθανα μέρη που έχει τύχει να βρεθώ με την σκηνή, αφήνουν πίσω τους ένα βουνό με γόπες  (και τζιβάνες..)...