Nick Cave & The Bad Seeds - Lightning Bolts

Δύο κεραυνοί έφτασαν στο δωμάτιό μου
δώρο από τον Δία
λικνίζω τους κεραυνούς σε λίκνο από πεύκο
οι άνθρωποι με ρωτούν πώς είμαι
είμαι εντάξει, λέω, είμαι τέλεια

σπρώχνω τους κεραυνούς σε παιδικό καρότσι
ώσπου να δύσει ο ήλιος και να σκοτεινιάσει
και τα κορίτσια από την Jubilee Street
κρέμονται από τα παράθυρα τους,
κουνούν τα χέρια και με ρωτούν πώς είμαι απόψε
είμαι καλά, λέω, είμαι εντάξει

στην Αθήνα, όλοι οι νέοι κλαίνε από τα δακρυγόνα
είμαι στην πισίνα του ξενοδοχείου και προσπαθώ να μαυρίσω
άνθρωποι εμφανίζονται και με ρωτούν ποιος είμαι
αν δεν ξέρεις, μη ρωτάς, λέω
ο Δίας γελάει, αλλά είναι τα δακρυγόνα
με ρωτάει πώς είμαι
Δία, λέω, μη ρωτάς.

οι κεραυνοί μου είναι δονήσεις χαράς
είναι χαρούμενα αγόρια από τον Δία
τα ταΐζω κουάκερ στο παιδικό κάθισμα (αυτοκινήτου) της γνώσης

και στο λίκνο της δημοκρατίας
τα περιστέρια φορούν μάσκες για τα δακρυγόνα

οι κεραυνοί μου παίζουν στα ασανσέρ
γλιστρούν προς τα κάτω
στην κουπαστή της σκάλας του ξενοδοχείου

κι ο Δίας πετάει μια φιάλη δακρυγόνου
και περιστρέφεται γύρω από την πισίνα
καθώς τα περιστέρια που φορούν αναπνευστικές συσκευές
κλέβουν τους κεραυνούς
ο Δίας τα θέλει πίσω..

κεραυνοί της χαράς μου..
μικρά αγαπημένα μου αγόρια.
όλα έχουν χαθεί για μας..
και οι άνθρωποι, δεν θα γυρίσουν ποτέ πια πίσω..

την νύχτα, τους παρατηρώ να κοιμούνται
και να κλαίνε χρόνια δακρύων
και δεν είναι τα δακρυγόνα
οι άνθρωποι με ρωτούν πώς είμαστε
είμαστε, λέω, εντελώς χαμένοι